In dùa che an né mia dénta
an po’ mia ni föra.
A séum cumé imbesüid,
pòri strempenàad,
senza un ghéll
in di scarséll.
Ra nòsa mam
la ma cuturàva
cumé che la podéva,
senza spendasciàa,
sa podéva mia,
a ghéva naòtt de fàa.
Mangiàum tüta roba nòsa
cünili e pulàstri
senza mai fàa disàstri.
Ur òrt al triumfàva
de verdüra e i magiòstri
che po’ i sa mangiàva
a merénda e i sa cüntàva
e intàant sa ridéva
e sa schersàva in alegrìa.
Aurelio Delmenico, 2021
